Kάθε χρόνο, περίπου 300.000 Ευρωπαίοι πέφτουν θύματα εξωνοσοκομειακής καρδιακής ανακοπής. Η εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, π.χ. στο δρόμο, στο χώρο εργασίας, κατά τη διάρκεια άσκησης ή άλλης στρεσσογόνου δραστηριότητας. Οι περισσότερες όμως εξωνοσοκομειακές καρδιακές ανακοπές συμβαίνουν στα σπίτια των θυμάτων. Μέχρι σήμερα, λιγότεροι από 1 στους 10 αυτών των ασθενών επιβιώνουν.

Η καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) από παρευρισκόμενους πολίτες αυξάνει την επιβίωση 2-3 φορές, εφαρμόζεται όμως μόλις σε 1 από τις 5 περιπτώσεις εξωνοσοκομειακής καρδιακής ανακοπής. Αυξάνοντας το ποσοστό αυτό, 100.000 ζωές θα μπορούσαν να σωθούν σε όλη την Ευρώπη στη διάρκεια ενός έτους. Η Ελλάδα δυστυχώς συγκαταλέγεται στις χώρες με τα μικρότερα ποσοστά εφαρμογής ΚΑΡΠΑ από παρευρισκόμενους μάρτυρες επεισοδίων εξωνοσοκομειακής καρδιακής ανακοπής.

H ΚΑΡΠΑ, όπως εφαρμόζεται σήμερα, αναπτύχθηκε τις δεκαετίες 1950 και 1960, ενώ οι πιο πρόσφατες οδηγίες ανανεώθηκαν το 2015.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αναζωογόνησης, η Ευρωπαϊκή  και η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρία, έχουν αναπτύξει συγκεκριμένους αλγόριθμους για την εφαρμογή Βασικής Υποστήριξης της Ζωής, οι οποίες περιλαμβάνουν:

Άμεση και ταχεία αναγνώριση της καρδιακής ανακοπής
Άμεση και ποιοτική εφαρμογή καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης, με εφαρμογή καλής ποιότητας θωρακικών συμπιέσεων και αναπνοών διάσωσης
Ελαχιστοποίηση των παύσεων στην εφαρμογή των θωρακικών συμπιέσεων
Χρήση Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή (AEA) εφόσον είναι διαθέσιμος, το συντομότερο δυνατό
Κλήση εξειδικευμένης βοήθειας το συντομότερο δυνατό.